Galatasaray’ın neden bir futbol takımı olmadığını açıkladı

Şampiyonluk, bir dönemin haritasına işlenen mukadderatın nakışıdır. Her galibiyet bir zaferin kıvılcımı; her puan kaybı, bilgelik taşıyan bir yara izidir. Şampiyonluk, yalnızca puan tablosunda tepeye ulaşmak değildir. Bu, emeklerin şiiridir, terle ıslanmış formaların kutsal nişanesidir.
Kupa, süreksiz bir yıldız patlaması olabilir lakin asıl kalıcı olan insanın hudutları aşma iradesidir. Galatasaray bugün o hudutları aştı, beş yıldızlı bir destan yazdı.

Bu üst üste üçüncü, toplamda 25’inci şampiyonluk. Üstelik istatistikleri, rekorları paramparça ederek.
Galatasaray, dönemin en fazla kazanan, en az yenilen, en çok gol atan ve en az gol yiyen kadrosu. Savunma, vakit zaman eleştirilse de, birden fazla vakit kaleyi geçilmez bir sura dönüştürdü. Orta saha, bir İsviçre saati üzere kusursuz çalıştı. Hamle sınırı ise rakip ağlara fırtına üzere esti. Her atak, her şut, rakiplerin üstüne çöken bir gölgeydi.

Sarı-Kırmızılılar, yalnızca rakiplerini yenmekle kalmadı, oyunun ruhunu da fethetti. Ligin gol hükümdarını çıkaran ekip oldu. O isim Osimhen’di ve alana çıktığı her maçta rakip savunmaların kabusu, taraftarın ise umudu oldu. Onun ayaklarından çıkan goller yalnızca skoru değil, tarihe kazınan anları da yazdı.

Elbette bu zafer, tek bir futbolcunun yapıtı değildi. Bu, terle yoğrulmuş bir kolektif emeğin zaferiydi. Muslera’nın kurtarışları, bir duvar üzere yükseldi; Sanchez’in kritik müdahaleleri, adeta bir kalenin kapısını kapadı. Yunus ve Barış Alper, bitmeyen güçleriyle sahayı bir savaş alanı üzere arşınladı. Torreira, orta alanda bir sihirbaz üzere rakiplerini görünmez iplerle bağladı. Mertens ve Sara, duran toplarda, ince paslarda birer şiir yazdı. Ve öbürleri… Hepsi bu zaferin hikayesine kendi satırını ekledi.

Çünkü Galatasaray, bir yıldızın değil, beş yıldızlı bir destanın ismidir.
Bu gece 3-0’lık Kayserispor galibiyeti, yalnızca 3 puan değil, malumun ilanıydı. Barış Alper ve Osimhen’in gollerinden sonra penaltıyı Muslera’nın kullanması, grup ruhunun ete bürünmüş haliydi.

Ve Okan Buruk… Vakit zaman sendeledi tahminen lakin bir satranç ustası üzere taşları yerli yerine koydu. Strateji ile sezgiyi harmanladı, bazen sessiz bir atılımla, bazen bir çığlıkla ekibi ateşledi. Bu nedenle, bu şampiyonluk yalnızca bir zafer değil, bir ideolojidir.

Sarı-Kırmızılı formanın yükü, bir efsanenin mirası ve bir topluluğun tutkusu bu şampiyonlukta hayat buldu. Ve artık, beş yıldızın altında parlayan bu formayla, Galatasaray bir defa daha yalnızca bir futbol kadrosu değil, bir efsane olduğunu dünyaya hatırlatıyor. Zira bu, tarihin altın sayfalarına yazılmış bir zaferin beş yıldızlı destanıdır.
Sezonun finaline bakar mısınız?
Çifte kupa ve beşinci yıldız.
Tebrik etmek yetmez, alkışlamak gerekir.